Iedereen moet terechtkunnen in de stedelijke infrastructuur

Door Max Van Hemel

09.08.2024

Voor wat mij betreft mag het gebruik van infrastructuur van de Stad Gent volgens het systeem "receptieve ruimte" (zalenverhuur) zijn. Een gebruikergestuurd systeem. Zeker niet met vaste gebruikers. Ik vind dat - voor een stadseigendom - eigenlijk niet kunnen.

Wij, Gentse belastingbetalers, betalen niet voor het private gebruik van gebouwen maar wel voor het algemeen (ergo "vrij") gebruik van gebouwen. Een gebruiksysteem zoals bvb De Campagne of Campo Santo lijkt me daarbij veel eerlijker: iemand heeft een gebouw voor beperkte tijd nodig, dan kan je dat reserveren. Gebruik je 't gebouw niet, dan kan iemand anders dat in gebruik nemen.

Ik begin overal te krabben van de jeuk als ik weet hoeveel geld er in Mariakerke naar private vzw’s en andere "private" stadsgebouwen is gegaan. Dit is niet correct.

Ook individuen (in ons geval kunstenaars maar evengoed muzikanten, particulieren,...kerstmarktdingen,...) moeten kunnen een zaal huren in Mariakerke. Het is not done dat (bijna) elke deelgemeente zo'n zaal heeft maar (alweer) Mariakerke niet. Dit is niet goed voor de sociale cohesie van onze deelgemeente (die sowieso al opgesplitst/geïsoleerd is door water) en de verschillen in urbanisatie.

Er is dringend nood aan een (vrije) plaats die mensen verbindt. Dit - absoluut!! - met alle respect voor de meerdere privé-initiatieven die genomen worden (studio Rodeberg, De Schuur, Parkkaffee,...) om de buurten te verbinden maar ook daar ontbreekt duidelijke participatie/steun van het stadsbestuur.

Max Van Hemel woont in Mariakerke en is beeldend kunstenaar. Hij organiseerde de voorbije jaren verschillende kunstroutes. 

Een inventaris van cultuur in een gemeente opmaken kan je op twee manieren.

Door Jan De Proost

08.08.2024

Een inventaris van cultuur in een gemeente opmaken kan je op twee manieren. Volgens de klassieke methode tel je dan de traditionele sociaal-culturele verenigingen bij elkaar. Daarnaast maak je een lijst op van gebouwen die worden gebruikt voor de activiteiten van deze verenigingen.

Dit is de cultuur van het middenveld waarin alles netjes is geregeld in statuten en reglementen.

Dat model heeft jaren gewerkt tot het de laatste jaren in verval is geraakt. Enerzijds hebben traditionele verenigingen het moeilijk om nog nieuwe leden te vinden. Anderzijds blijkt dat een jarenlang onveranderd cultureel aanbod in 2024 op heel wat minder belangstelling moet rekenen.

In een ruimere visie op cultuur ga je op zoek naar nieuwe initiatieven in de maatschappij. Hier kom je terecht bij de inwoners die hun huiskamer ter beschikking stellen voor een muzikaal optreden.

Bij het koffiehuis dat poëzie aanbiedt. Bij de muzikant die een zomerbar met concerten organiseert. Bij kunstenaars die samen kunstwandelingen voor de inwoners maken.

En nog ruimer kom je dan tot alle activiteiten die mensen met elkaar verbinden.

Misschien spreek je in deze beter van een ‘barometer’ voor cultuur dan van een inventaris.

Sommige projecten kunnen volledig autonoom werken. Andere hebben ondersteuning nodig.

Dan kom je natuurlijk ook bij de infrastructuur terecht. Voldoet de huidige infrastructuur voor al die nieuwe initiatieven?

De overheid wil nieuwe initiatieven ondersteunen maar de reglementering loopt achter.

Daarom moeten er impulsen en suggesties komen van de samenleving naar de overheid toe.

Dat vraagt een inspanning en gebundelde krachten.

Met de Salons van Studio Rodeberg belichten we actuele thema’s in de maatschappij.

In het project Mariakerke Vrijstaat geven we inwoners de kans om hun mening te schrijven.

Daarnaast is er ruimte voor opiniestukken als deze met vermelding van de auteur. Voel je geroepen!

Jan De Proost woont in Mariakerke en was 15 jaar sociaal-cultureel werker in de Stad Brussel en daarna jarenlang projectcoördinator in verschillende NG0’s.  
Hij is beeldend kunstenaar en coördinator bij Studio Rodeberg